Kadangkal kehadiran kita di satu-satu
sekolah tidak disenangi oleh orang lain. Kadang-kadang ia menjadi suatu ancaman
kepada keselesaan sesaorang. Keselesaan dengan kedudukan dan pengaruh terhadap
pengurusan tertinggi sekolah dirasakan akan terancam dengan kehadiran kita ke
sekolah berkenaan.
Pada tahun April 1999, saya ditukarkan
kembali ke sekolah yang sama sebelum ini setelah berpindah ke Seremban untuk
menjawat jawatan GPK Hem. Walaupun, saya terpaksa ‘turun pangkat’ kerana terpaksa
menjawat jawatan sebagai Guru Kanan Mata Pelajaran ( Ketua Bidang) , saya
terima juga kerana memenuhi harapan Pengetua dan kerana saying terhadap sekolah
lama saya.
Sesampainya di sekolah berkenaan , saya
ditugaskan untuk mengajar kembali subjek yang saya ajar di sekolah berkenaan
sebelum ini iaitu Kesusasteraan Melayu di Tingkatan Enam Atas. Saya terima .
Ini kerana ia memang subjek yang saya mahir disebabkan telah lama mengajar dan
menjadi pemeriksa kertas STPM , tetapi juga di atas memenuhi permintaan
pelajar-pelajar berkenaan yang ingin kan saya mengajar mereka. Saya akur dengan
arahan . Kelas ini pada asalnya diajar oleh seorang guru sejak mereka di tingkatan 6 Bawah lagi.
Hari pertama, seperti biasa, saya masuk ke
kelas berkenaan dan bertanyakan kepada pelajar akan sejauh mana mereka telah
belajar. Sesuatuy yang amat memeranjatkan apabila pelajar memberitahu saya
bahawa mereka hanya belajar 2 tajuk soalan sahaja. Soalan atau latihan yang
diarahkan untuk mereka lakukan ialah:
- Senaraikan nama penulis –penulis Tanah Melayu bermula pada tahun 1920 hingga kini (1999).
- Angkatan Sasterawan 50
Subhannallah!...Saya amat terperanjat! Saya
lantas bertanya kepada pelajar saya;
“Untuk apa senarai itu?, kata saya.
“Tak tahu!..Cikgu suruh buat”, kata pelajar-pelajar
di dalam kelas berkenaan.
“Ini salah ni!....Ini ajaran songsang
ni..”, kata saya kepada mereka sambil ketawa..
Tanpa saya sedari di dalam kelas berkenaan
, ada anak guru berkenaan juga. Namun, saya fikir itu sekadar jenaka saya dan
lagipun, guru berkenaan juga saya kenali dan baik dengan saya.
FITNAH
PERTAMA
Pada minggu kedua, kehadiran saya itu, saya
dipanggil oleh Pengetua saya dan memaklumkan bahawa ada surat layang menuduh
saya sebagai ‘double agent’.
Saya baca surat berkenaan. Memang benar
surat itu secara jelas menyebut nama guru yang dimaksudkan itu adalah
saya..cikgu omar. Surat itu menyebut bahawa saya sering berbual dengan
guru-guru lain di bilik guru dan sering mengutuk pengetua dihadapan guru.
Sebaliknya di hadapan pengetua pula, saya dituduh sering membodek dan menyokong
pengetua!....
Pada masa itu, Pengetua menyokong saya dan
menyakinkan saya bahawa beliau tidak percaya akan isi kandungan surat itu dan
mengakui kenal sikap saya kerana kami sama-sama menjadi guru biasa di sekolah
berkenaan sebelum beliau berpindah dan kini datang sebagai pengetua.
Saya maklumkan kepada pengetua, alasan saya
berbual dengan guru-guru berkenaan kerana;
- Mereka semua itu adalah rakan lama saya sebelum ini. Takkanlah selepas saya memegang jawatan , saya tidak boleh lagi berbual dengan mereka.
- Saya nyatakan juga, memang ada sesetengah guru ini bersungut tentang pengetua dan pentadbiran. Dalam perbualan dengan mereka menyatakan pandangan mereka dan saya akan bertindak membetulkan tanggapan mereka jika tanggapan mereka itu salah. Tidak sekali-kali saya memburuk-burukkan tuan pengetua.
Saya
anggap cerita itu tamat begitu saja selepas itu. Saya tidak mahu memanjangkan
dan tidak mengesakki sesiapa. Saya beritahu pengetua, ini mungkin kerja
guru-guru baru yang tidak kenal saya. Saya telah mengajar di sekolah berkenaan
sejak 1985.
FITNAH
KEDUA
Tidak lama selepas fitnah pertama itu,
tiba-tiba muncul satu lagi fitnah yang lebih hebat lagi.
Kali ini , saya difitnah memaksa seorang
guru perempuan berpindah ke bilik Galeri Sejarah tanpa persetujuan guru
berkenaan. Isunya remeh, namun yang menimbulkan kemarahan saya ialah apabila
saya difitnah secara terang-terangan dan perkara ini dihebahkan ke seluruh
sekolah termasuklah ke semua pengurusan sekolah.
Kali ini saya benar-benar marah dan
terbongkarlah rahsia orang yang membuat fitnah kepada saya sebelum ini secara
jelas!
Ketika saya sampai ke sekolah berkenaan ,
mereka mengamalkan sistem ‘kelas anjal’ di mana setiap guru diberikan bilik
darjah dan mereka akan duduk di bilik berkenaan seumpama sistem di universiti.
Memandangkan jawatan saya sebagai Guru Kanan Mata Pelajaran kemanusiaan (Ketua
Bidang) dan Galleri Sejarah berada di bawah bidang saya dan kawalan saya.
Justeru itu, saya telah mencadangkan dan meminta ketua panitia Sejarah saya
supaya berpindah ke Galeri Sejarah dengan niat agar beliau dapat mengemaskini
dan menjaga bilik berkenaan. Saya berbincang dengan beliau dan beliau
bersetuju. Namun, apa yang menjadi persoalannya ialah pada masa berkenaan guru
yang membuat fitnah ini menggunakan galeri berkenaan sebagai bilik beliau.
Saya berjumpa dengan beliau dan bercakap
secara telus , memaklumkan cadangan saya itu . Saya maklumkan lagi, disebabkan
beliau juga adalah Ketua Bidang dan setiap ketua bidang mempunyai bilik
masing-masing, wajarlah beliau duduk di bilik beliau dan Galeri berkenaan
diuruskan oleh ketua panitia sejarah.
Beliau bersetuju dan menyatakan tiada
sebarang halangan dan akur hakikat keperluan guru panitia sejarah untuk berada
di bilik galeri berkenaan.
Namun di sebalik persetujuan, senyuman dan
kata manisnya, tersimpan dendam dan hasat dengki yang tidak habis dan tidak
puas hati dengan fitnah pertamanya dahulu yang tidak ‘begitu menjadi’.
Cerita saya memaksa guru ketua panitia ini
berpindah tersebar dengan cepatnya dan sampai ke telinga saya.
Perkara pertama yang saya lakukan adalah ,
saya berjumpa dengan guru panitia saya itu dan bertanyakan adakah benar saya
memaksanya selama ini! Beliau menegaskan ‘tiada’ dan beliau juga hairan bagaimana
cerita saya memaksanya itu tersebar.
Kemudiaannya , saya berjumpa dengan GPK 1
dan GPK Hem saya bertanyakan perkara berkenaan. Kedua-dua mereka mengakui
bahawa guru tersebutlah yang memberitahu cerita tersebut kepada mereka, namun
mereka tidak mempercayainya kerana mereka kenal siapa saya! Mereka juga
mengakui bahawa pengetua juga telah dimaklumkan oleh guru berkenaan dan mereka
tidak mampu mempengaruhi pengetua untyuk tidak mempercayai cerita tersebut
kerana pengetua amat rapat dengan guru berkenaan yang juga merupakan jiran
sebelah rumah.
Pada saat itu, saya amat marah dan terasa
dipermainkan oleh guru berkenaan. Saya menunggu saat untuk saya berjumpa
pengetua dan ingin membawa guru berkenaan bersama untuk menjelaskan keadaan
sebenarnya.
Saat yang dinantikan tiba apabila pada
suatu pagi saya berjumpa dengan pengetua di pejabat. Pengetua yang Nampak wajah
saya yang dalam keadaan marah dan tahu apa yang ada di dalam kepala saya ketika
itu, terus memberitahu untuk berjumpa saya pada jam 9 pagi di bilik Galeri
sejarah. Saya menyatakan kepada pengetua, “ Memang saya nak bercakap dengan
cikgu!. Saya harap orang yang menyebarkan fitnah ini turut sama supaya dapat
dibuktikan siapa yang salah dan siapa yang benar!”.
Pada waktu yang dijanjikan saya ke Galeri Sejarah.
Sudah berada di situ, Pengetua, ketua panitia Sejarah dan guru yang menyebarkan
fitnah tersebut. Saya memulakan pertemuan itu dengan menanyakan guru berkenaan
“ Apa yang saya beritahu dengan cikgu
sebelum ini? , kata saya dengan nada yang marah
“ cikgu, saya maklumkan pada cikgu cadangan
saya supaya Ketua Panitia ini turun ke Galeri Sejarah supaya dapat membantu
menjaga bilik berkenaan atas dasar dia sebagai Ketua Panitia. Betul tak saya
kata begitu? kata saya sambil memandang
tepat kepada guru berkenaan.
“Dan cikgu menjawab, tiada masalah dan
memang patut dia ke Galeri Sejarah , sebagai ketua Panitia. Betul tak begitu cikgu?”, kata saya lagi.
Kemudian saya terus menoleh kepada Ketua
Panitia Sejarah berkenaan.
“ Cikgu, Tolong bagitau perkara sebanar!.
Adakah saya memaksa cikgu turun ke Galeri Sejarah? Ada atau tidak saya
bertanyakan pendapat cikgu dan minta persetujuan cikgu?”
Ketua Panita saya menjawab bahawa memang
tidak pernah saya memaksa beliau turun ke Galeri dan menyatakan bahawa beliau
yang bersetuju secara sukarela demi menjaga galeri berkenaan.
Ketika itu, guru berkenaan senyap dan tidak
mengeluarkan sepatah perkataan pun.
Namun sesuatu yang tidak saya jangkakan
ketika itu berlaku apabila , pengetua mempersoalkan kenyataan guru berkenaan
dan menuduh saya memang memaksa ketua panitia saya itu.
“Mungkinlah pada masa ini dia (Ketua
Panitia) tak berani bercakap benar!’, katanya soalah-olah menyokong fitnah yang
disebarkan oleh guru berkenaan.
Ketika itu, saya terasa sungguh kecewa terutama
dengan sikap pengetua yang tidak mempercayai saya dan menyokong fitnah yang
dilemparkan kepada saya .
Ketika itu juga saya menjawab kata-kata
pengetua itu dengan nada yang penuh kecewa dan marah.
‘Cikgu, tolong tanyakan cikgu panitia ini,
cikgu! Dia ada di depan cikgu. Kenapa tuduh saya seperti itu?”
Ketika itu juga, guru panitia berkenaan
mengulangi kata-katanya sebelum ini.
“ Memang saya akui, cikgu omar tak pernah
paksa saya dan buat apa-apa ugutan terhadap saya. Saya rela turun ke Galeri dan
berasa wajar saya berbuat demikian demi kebaikan Galeri berkenaan.”
Saya lihat ketika itu pengetua dan guru
penyebar fitnah itu seakan-akan tersentak dengan jawapan guru panitia
berkenaan.
“ Cikgu, kalau cikgu nak naik , tolong
jangan fitnah orang. Tolong jangan pijak kepala orang! Jangan suka fitnah orang
dan jangan berperangai seperti budak-budak. Cikgu sebagai Ketua Bidang , tapi
perangai macam budak-budak. Sikit-sikit mengadu. Sikit mengadu. Tak boleh
berbincang kah dengan saya! Kalau macam ini sikap cikgu, memang tak layak jadi
ketua bidang!..
“ Saya tak kisahlah cikgu tentang jawatan .
kalau cikgu nak ambil jawatan saya , ambillah. Ingat cikgu, kali ini cikgu
fitnah saya, suatu masa nanti Allah akan balas dengan lebih teruk dan hina
daripada perbuatan cikgu ini!“ , kata saya menghamburkan apa yang terbuku di
hati saya ketika itu. Saya tidak peduli apa yang akan berlaku daripada
kata-kata saya itu, namun yang nyata , saya amat kecewa dengan sikap guru
berkenaan dan sikap pengetua yang ternyata berat sebelah…
Sebaik habis bercakap, saya terus keluar
meninggalkan bilik berkenaan.
Sekembalinya ke bilik saya, saya di datangi
oleh Ketua Panitia Sejarah tersebut. Beliau menyatakan kekesalan akan isu yang
timbul dan memohon maaf. Saya tidak menyalahkan beliau dan menganggap bahawa
beliau juga adalah mangsa di dalam kes tersebut. Namun suatu perkara yang
disampaikannya membuatkan saya terasa amat kesal.
“Tadi selepas cikgu keluar, pengetua ada
menyatakan kepada saya” , katanya
“pengetua memaklumkan bahawa bukan dia nak
menangkan cikgu berkenaan atau menyalahkan cikgu, tetapi disebabkan cikgu
berkenaan adalah jiran beliau, maka pengetua terpaksa berpihak kepada cikgu
berkenaan!”.
Pada saat itu, saya terasa amat kecewa.
Saya beritahu Ketua panitia saya itu, “ Kalau begitulah sikap pengetua, bermula
daripada sekarang saya hilang rasa hormat kepada beliau sebagai seorang ketua!”
, kata saya menamatkan pertemuan tersebut.
Sejak hari itu, sikap dan perhubungan saya
dengan pengetua dan guru berkenaan berubah samna- sekali. Namun apa yang
membanggakan saya ialah, semua rakan-rakan dan guru-guru lama yang ada di
sekolah berkenaan, menyokong saya dan yakin bahawa saya menjadi mangsa fitnah
guru berkenaan yang ternyata menjadi pemecah belah perpaduan di sekolah berkenaan.
Saya hanya mampu berdoa agar Allah balas segala perbuatannya kepada saya …
FITNAH
KETIGA
Menjelang peperiksaan SPM dan PMR iaitu
sekitar bulan Oktober, menjadi kebiasaan bagi setiap sekolah mengadakan majlis
baca yasin dan solat hajat bagi memohon keberkatan dan pertolongan Allah bagi
kejayaan pelajar . Di sekolah , saya diberikan amanah untuk menjayaakan program
berkenaan memandangkan ia termasuk di bawah bidang tugas saya sebagai Ketua
Bidang Kemanusiaan. Saya ambil tanggungjawab demi tugas .
Majlis pada malam itu hanya menjemput para
guru dan ibu bapa serta pelajar terlibat. Telah diputuskan tiada tetamu
istimewa yang dijemput termasuklah YTM Dato Undang Luak……yang mempunyai anak di
tingkatan 5 , di sekolah tersebut. Sebelum hari berkenaan , saya telah
mendapatkan kepastian kepada anak beliau, bahawa bapanya tidak akan hadir.
Pada hari berlangsungnya majlis tersebut
aktiviti dan sambutan diadakan secara sederhana kerana tiada tetamu istimewa.
Namun , tanpa diduga, ketika majlis
berlangsung, saya dapati YTM Undang Luak ….telah berada di dalam majlis
berkenaan dan tiada sesiapapun yang memaklumkan kepada saya atau pihak sekolah.
Namun, sebagai pengacara pada malam itu,
saya sempat mengalu-alukan akan kehadiran YTM Undang dan menggunakan bahasa yang
sesuai dengan kehadiran beliau. Cuma pakaian saya mungkin tidak begitu sesuai
dengan hanya memakai baju melayu dan berseluar panjang tanpa samping lengkap.
Majlis berlangsung dengan jayanya dan
selepas tamat majlis saya sempat berjumpa dengan YTM dan memohon maaf kerana
tidak maklum akan kehadiran beliau . YTM mengangguk faham dan menyatakan tak
mengapa dan memaklumkan bahawa kehadirannya ke majlis itu , hanya sebagai
penjaga kepada anak beliau.
Saya berasa gembira dengan jawapan beliau
dan mengucapkan terima kasih. YTM ini sebelum menjadi Dato Undang, adalah
merupakan Naib YDP PIBG di sekolah berkenaan dan memang sudah biasa dan kenal
akan saya. Apatah lagi anak beliau merupakan pengawas sekolah berkenaan.
Sehinggalah lebih kurang 2 minggu berlangsungnya majlis berkenaan, tiada
sebarang rungutan atau komplen yang diterima daripada mana-mana pihak
termasuklah PPD atau JPNS.
Namun ternyata, air yang tenang, jangan
disangka tiada buaya!
Tiba-tiba saya dikejutkan dengan panggilan
oleh pengetua menyatakan bahawa beliau menerima surat daripada pejabat YTM
Undang yang menyatakan rasa tidak puas hati beliau terhadap majlis baca yasin
yang berlangsung. Antara ketidakpuasan hati yang dinyatakan ialah:
- Tidak berpakaian baju melayu lengkap/ bersamping
- Tidak menggunakan bahasa yang sesuai ketika ucapan terhadap YTM Undang
Saya terus meminta kepada pengetua untuk
melihat surat berkenaan. Pada mulanya beliau enggan menyerahkannya , namun
apabila saya mendesak, beliau menyerahkan kepada saya. Terlihat sahaja surat berkenaaan,
saya yakin bahawa ini merupakan satu lagi fitnah yang dilakukan oleh guru
berkenaan kepada saya dan ternyata dendamnya kepada saya masih belum tamat.
Saya nyatakan kepada pengetua , bahawa,
saya tahu siapa yang melakukan fitnah ini. “:Surat ini adalah suatu fitnah.
Buktinya mudah ,”kata saya kepada pengetua
“ Pertama, kalau betullah YTM Undang marah
kepada saya, beliau tidak akan hantar surat layang seperti ini. Beliau mesti
memanggil saya mengadap ke Balai Undang, “ kata saya lagi
“Kedua, surat daripada pejabat YTM Undang
adalah berwarna kuning dan bukannya seperti surat tersebut yang menggunakan
kertas biasa tanpa kepala surat pejabat YTM Undang..”. Pengetua terdiam
mendengar penjelasan saya itu.
“Saya tahu siapa yang punya kerja ini .
Ternyata orang ini tidak berpuashati dengan kegagalan dia memfitnah saya
sebelum ini,” kata saya sambil berlalu.
Perasaan saya ketika itu ternyata amat
kecewa dan marah. Saya beritahu kepada beberapa orang rakan sekerja. Mereka
ternyata terperanjat dan hairan dengan sikap guru berkenaan.
Saya bertekad untuk melepaskan kemarahan
saya di dalam mesyuarat guru yang bakal diadakan pada minggu terakhir sebelum cuti persekolahan.
Ketika itu juga, saya menerima surat
tawaran melanjutkan pelajaran ke peringkat sarjana pada minggu pertama cuti
persekolahan itu. Namun, hasrat saya untuk menhamburkan rasa tidak puas hati
terutamanya kepada guru berkenaan tidak kesampaian kerana dinasihati oleh
rakan-rakan. Saya hanya memberitahu rakan-rakan, “Tidak mengapalah..saya serahkan
kepada Allah untuk balas perbuatannya.”
Pada tahun 2003, saya kembali semuala ke
sekolah berkenaan sebagai GPK 1. Saya dimaklumkan oleh rakan-rakan bahawa guru
berkenaan telah dipindahkan ke sebuah sekolah di daerah lain. Sebab perpindahan
dikatakan kerana terbabit dengan surat yang dihantar oleh pelajar tingkatan 6
ke Kementerian Pelajaran Malaysia. Guru ini dikatakan dituduh oleh pelajarnya
tidak masuk mengajar dan meraba pelajar perempuan ketika mengajar!
Subhanallah…saya bersyukur kerana doa saya dimakbulkan Allah dan kebenaran
akhirnya terbukti…
4 comments:
allah maha adil...
kisah cikgu hampir sama dgn nasib saya...hasad dengki rakan sekerja
kisah cikgu hampir sama dgn nasib saya...hasad dengki rakan sekerja
Sy difitnah oleh warden dan guru disiplin..mereka memberitahu kpd pengetua tentang perbuatan buruk yg sy xpernah buat..sesiapa sahaja yg mempertahankn diri akn dianggap sebagai kurang ajar dan akn dibuang
Post a Comment